Müslüm Gülhan: Ölümün Gerçekliği

Yaşam koşullarımızı belirlerken; sürenin sanki hiç bitmeyecekmiş gibi düşünerek hareket ederiz.
Ta ki çevremizden birinin ölümü ile karşılaşıncaya kadar…

O an kendimizde yüzleşme anıdır…

Ölümü yanımızda hissetmek; artık bunu da hesaplamamız gerektiğini ortaya koyar.
Bir de kaybettiklerimizin boşluğunu hissetmek var ya işte o çok koyar insana.Onu görmezsek de, uzakta olsak ta, onun varlığı yerini korumaktadır.

Ama kaybetmek başka bir sonsuzluktur ruhumuzun derinliklerinde. Çünkü bu saatten sonra dolduramayız yerini sevmek yada sevmemek üzerine anlamsızlıklara rağmen.

Varlığı nasıl bir parçamızsa yaşam ile bizimle olan…kayıp da bir boşluktur bizim ile beraber yaşamımızın içinde sürecek olan ve asla bitmeyecek bir boşluk…

İlk tanıştığımız gün ile başlayan boşluk; kavgalarını, sevinçlerini, tartışmalarını ve coşkularını kronolojik sıra ile arşive alır.

…Ve başlarsın yalnızlığın yüzleşmesi ile beraber arşivi kullanmaya.

İstesek de istemesek de günlük yaşam içindeki objeler bizi yakalar anıları kullanmak üzere.Acı ile dolu mutluluğun kullanım alanıdır bu süreç .

Artık yaşam reflekslerin bunu kabul ederek sana yeni bir alan yaratmıştır; onun başkalarınca unutulmasının gereksizliği bizi bağlamayan etki olarak bizim ile beraber sonsuzluk sözleşmesi yapar.

Gerçi “21.Yüzyılda ölümün acısı bir ay sürer” dedirtse de bizi bağlayan bir şey yoktur unutturtmaya dair.

Zaten duygularımızın ve belleğimizin arşiv zenginliği buna izin vermez.

Evet sevgili ALP CAN bizimkide böyle bir şey.

Doğadaki mekanın cennet olsun .

Müslüm Gülhan